Levan Berdzenishvili

იმ დროს, როცა დავბრუნდი სოხუმიდა, ჩვენ უკვე გართულებული გვქონდა მდგომარეობა უშიშროებასთან, იმიტომ, რომ იატაკქვეშა პარტია ჩავარდა ფაქტობრივად 81 წლიდან. შეიძლება უფრო ადრეც, სოხუმში ვიყავი, როდესაც გავიგეთ, რომ ჩავარდით, მაგრამ ჩვენ მერე როგორც გავიგეთ. ჩავარდით იმიტომ, რომ ჩემმა ძმამ, დავითმა, პარტია გამოსცემდა თავის ორგანოს, ერქვა ”სამრეკვლო”, ეს საბეჭდ მანქანაზე იბეჭდებოდა, ორი ნომერი გამოვუშვით, მესამე ნომერს ვამზადებდით, როდესაც გავიგეთ ჩავარდნის შესახებ. იბეჭდებოდა საბეჭდ მანქანაზე, ძალიან თხელ, პაპიროსის ქაღალდზე ვბეჭდავდით, რომ 6-7 ასლი ყოფილიყო, მე-7 ასლი ფაქტობრივად არ იკითხებოდა, მაგრამ ვინ დარდობდა მაგას. ვბეჭდავდით 1 ინტერვალით, საბეჭდი მანქანა გვქონდა 2. პირველი ნომერი დავბეჭდეთ მე და ჩემმა ცოლმა და სხვათაშორის, როდესაც ამ ამბებს ვყვებით ხოლმე, ირკვევა, რომ ასეთი ოჯახური პარტიული უჯრედები სხვაგანაც არსებობდა. მაგალითად ცნობილია, რომ სოლიდარობის რადიოს მესვეურობდნენ ცოლ-ქმარი რომავშენსკები და მე ბედნიერი ვარ, რომ ორივეს ვიცნობ და კარგი ურთიერთობა მაქვს ძალიან, ეს საამაყო ხალხია, იმიტომ, რომ მათ მოახერხეს და ფაქტობრივად ოკუპირებულ ვარშავაში, სამხედროების მიერ ალყაშემორტყმულ ქალაქში, მათ მოახერხეს რადიო გადაცემები, რაც გაცილებით უფრო დიდი რეზონანსის იყო, ვიდრე ჩვენი ჟურნალი, მაგრამ მთავარი ის იყო, რომ ცოლ-ქმარი ერთად დაიჭირეს. ჩვენ შემთხვევაშიც, ჩემი ცოლის დაჭერასაც აპირებდნენ, ეს „კაგებეში“ ერთ-ერთი თამაშის ელემენტი იყო. ერთი სიტყვით ჩვენ ჩავვარდით იმიტომ, რომ დათომ, ჩემმა ძმამ ჟურნალი მისცა თავის თანაჯგუფელს, რომლის მამამ, პოლიციის უფროსმა უპოვა ეს ჟურნალი და შვილიან-ჟურნალიანად გამოცხადდნენ „კაგებეში“ და იქიდან დაიწყო ეს ამბები.

ერთი სიტყვით 1979-80 წლებში ჩავვარდით, იმის მერე დიდხანს გრძელდებოდა დაკითხვები, გამოძიებები, მაგრამ ქვეყანაში იყო ბრეჟნევი და ასეთ ამბებზე არ უნდოდათ მაინც ხალხის დაჭერა. ბრეჟნევი მოკვდა, მოვიდა ანდროპოვი და იმ წუთას დაგვიჭირეს, მაგრამ ჩვენ, რომ დაგვიჭირეს ამასობაში ანდროპოვი მოკვდა (იცინის), ჩვენ მივდიოდით მაქსიმუმზე, 7 პლიუს 5, ეს არის საქართველოს სისხლის სამართლის 71-ე მუხლი, ანტისაბჭოთა აგიტაცია-პროპაგანდა, ძირის გამოთხრის მიზნით, იმიტომ, რომ იყო უფრო მსუბუქი მუხლი ძირის გამოთხრის გარეშე, მაგრამ ჩვენ ეგრევე მივდიოდით ძირის გამოთხრით, ეს არის ანტისაბჭოთა ლიტერარტურის დმზადება, შენახვა ან გავრცელება, ”კაგებე” იმდენად ვერ ერკვეოდა იურისპრუდენციაში, რომ კანონში, რომ ეწერა შექმნა, შენახვა და გავრცელება, მათ მიაჩნდათ, რომ სამივე ერთად თუ არ დაგიმტკიცეს, ცუდია და რა ენაღვლებოდათ, სასამართლო მათი იყო და რასაც უნდოდათ იმას ამტკიცებდნენ. ამიტომ შექმნაც დაგვიმტკიცეს, შენახვაც და გავრცელებაც ყველას. ჩვენ დაგვიჭირეს 5 კაცი, საიდანაც ჩვენ შევძელით და მეხუთე გავმიჯნეთ ჩვენგან, როგორც არაცენტრალური კომიტეტის წევრი და სხვა და შედარებით მსუბუქი სასჯელით წავიდა, იმიტომ, რომ არ გავიდა 71-ე მუხლით. 71-ე მუხლი იყო განსაკუთრებით მძიმე სახელმწიფო დანაშაული, რაც იმას ნიშნავს, რომ იგი პირდაპირ მიდის მესამე კატეგორიაში. პირველი კატეგორია ჩვეულებრივ ზონაში, მეორე-გაძლიერებული, მესამე - განსაკუთრებული და მეოთხე - რეციდივისტების, განსაკუთრებული ნიშნავს განსაკუთრებულ პირობებს, ამ განსაკუთრებული პირობებისგან განსხვავდება ჩველებრივი და ის მეხუთე ჩვეულებრივით წავიდა და საქართველოში დარჩა, ხოლო ჩვენ განსაკუთრებულით და პოლიტიკურ ზონაში, რუსეთში, იმიტომ რომ საბჭოთა კავშირში იყო სულ ოთხი პოლიტიკური ზონა ასეთი ხალხისთვის, სამი პერმში და ერთი დუბრავლაგის, მორდოვეთის ავტონომიურ რესპუბლიკაში. მე და ჩემ ძმას მოგვიწია მორდოვეთი, ხოლო ვახტანგებს მოუწიათ პერმი. ჩვენ მოგვისაჯეს შესაბამისად სამნახევარი, სამი, სამი და 2 წელი. ჩემს ძმას საერთოდ მიუსაჯეს უკანონოდ, იმიტომ, რომ დანაშაულის ჩადენის მომენტისთვის, იგი არ იყო სრულწლოვანი, მაგრამ „კაგებეს“ არ ადარდება ეს და მათ თქვეს, რომ დანაშაული განგრძობითი ხასიათისაა და იგი გრძელდება უსასრულოდ.