Mzia Kutivadze

89 წლის გაზაფხულზე, ნუ მთავრობამ ჩათვალა, რომ ეს იქნებოდა მათთვის დადებითი აქტი და თინა გაზაფხულზე გამოუშვეს, 6 წელი გაატარა თინამ კოლონიაში, შიძლება ვთქვა, ნუ რა თქმა უნდა ეს იყო დიდი სიხარული ყველასთვის, მაგრამ პარალელურად ხდებოდა ის, რომ ჩვენ არ ვიცოდით დანარჩენი ბიჭები დახვრეტილები იყვნენ, თუ არა, ჩვენ ოფიციალური შეტყობინება არავისგან არ მოგვსვლია აბსოლუტურად, ნათელა ხან სად, ხან სად დადიოდა პარალელურად მიდიოდა ეს აპელაციები მოსკოვში, ხელმოწერები, საზოგადოების გარკვეული ნაწილი მიიჩნევდა, რომ ამ ბიჭებს უნდა დავეხმაროთ და შეგროვდა ძალიან ბევრი ხელმოწერა, მათი მხარდასაჭერი და რომ ვთქვათ რაღაცა მათი სასჯელი შიცვალოს, მოხდა ისიეც, რომ ბევრმა მერე უკან წაიღო ეს ხელმოწერები, ეს ხდება ხოლმე, რას იზამ, ხოდა მე ვიტყოდი, რომ მე-7, თუ მე-8 წელი იყო, როდესაც ნათელას მოუვიდა შეტყობინება, იმის შესახებ, რომ გეგა დახვრეტილია, იმავე წელს დაუხვრეტიათ განაჩენი როცა გამოიტანეს, მაგრამ სამწუხაროდ ამდენი წელი ჩვენ არაფერი არ ვიცოდით. - როგორ გგონია, რატომ არ გეუბნებოდნენ? - მე ვფიქრობ, რომ არ შექმნილიყო ალბათ ამის ირგვლივ კიდევ აჟიოტაჟი, ხომ გეუბნებით მაშინ ჯერ კიდევ ეროვნული მოძრაობა, ამ ტალღაზე ებრძოდნენ ამ კომუნიზმს, ამ რეჟიმს და ეს კიდევ ალბათ ზედმეტი თავსატკივარი იქნებაოდა მათთვის და ცდილობდნენ ეს რაღაცნაირად ჩაეჩუმებინათ, ნუ მერე ეს უკვე რომელი წელი გამოდის? მოკლედ 90-იანებში, ამის მერე მოხდა ისე, რომ ვიღაცეები უკავშირდებოდნენ ხოლმე ნათელას, ჩემთან მე უბრალოდ კონტაქტი არ მქონია არასოდეს და არ ვიცი რა ხდებოდა და წაიყვანეს სადღაც, რაღაც საფლავი აჩვენეს, სადაც იყო გეგა დამარხული, მერე არმოჩნდა, რომ გეგა არ იყო და ივერიელები იყვნენ, ასეთი ისტორიები ბევრი გამიგია, მაგრამ მე არასოდეს აღარ მქონია ამ მიმართულებით არც ინტერესი, არც სურვილი რამე დამეზუსტებინა. - თინა აღარ შეხვედრია გეგას სანამ დაჭერილი იყო? - არა, მხოლოდ სასამართლოებზე ხვდებოდნენ ერთმანეთს სამწუხაროდ, გასაკვირიც არ არის ეხლა ეს.

ეს ყველაფერი მოხდა ასეთი სცენარით, ცოლ-ქმარი, ანუ თინა - ჩემი და და მისი მეუღლე, გეგა კობახიძე. რამდენი წლისები იყვენენ მაშინ? თინა იყო 18 წლის გეგა ალბათ 25 არ მახსოვს ზუსტად, მოკლედ შემუშავებული ქონდათ ესეთი გეგმა, რომ უნდა გაეტაცებინათ თვითმფრინავი და დამჯდარიყვნენ თურქეთში და თურქეთიდან გადასულიყვნენ სადღაც უფრო ალბათ შორს, ეს ყველაფერი, ქორწილი, გამოიყენეს, როგორც ნუ ეხლა ქორწილი ნამდვილად ქორწილი იყო, უბრალოდ გამოყენებული იყო ეს ქორწილი იმ საბაბად, რომ ყოველგვარი ჩხრეკის გარეშე გაეტარებინათ ეს მექორწილეები და მათი მეგობრები, მეჯვარეები, ესენი იყვენენ: თინა, გეგა, ძმები ივერიელები, ტაბიძე გიორგი, მე სხვათა შორის იქ გეგას გარდა არავის არ ვიცდნობდი, სოსოს ვიცნობდი შორიდან და დათო მიქაბერიძე, ჩიხლაძე, აი ეს მღვდელი სამწუხაროა, საერთოდ არ ყოფილა იქ, ეს ყველაფერი მოხდა ახალგაზრდა გოგონას მეშვეობით, რომელიც იქ მუშაობდა, რომელსაც ისინი დაუახლოვდნენ, ისარგებლეს მისი ასე ვთქვათ გულუბრყვილობით და მერე ამ გოგონამ ასე ვთქვათ თავის თავზე აიღო ის, რომ ისინი გაეტარებინა ჩხრეკის გარეშე, ნუ აი ესე დატრიალდა მერე მთელი უბედურება, მე რაც ვიცი თვითმფრინავში რაც ხდებოდა, რაც მართალია, რაც ტყუილია, ვიცი, რომ ეს ყველაფერი ვიცი ასე ვთქვათ მონაყოლიდან, ახლობლების, თვითონ თვითმხილველების, ანუ ჩემი დის მოყოლთ და ნუ ის რაც მერე ხდებოდა პრესაში და ტელევიზიაში ყველამ კარგად იცის, ეს იყო ფაქტიურად საზოგადოებრივი აზრის ჩამოყალიბება, ამ საკითხის ირგვლივ. იცით რა, ამდენი წლის მერე ამ გადმოსახედიდან, რა საკვირველია, შეიძლება უკვე ცივი გულით თქვა, რომ ნამდვილად ეს იყო არა სწორი, ესენი იყვნენ ახალგაზრდები, ესენი იყვნენ ნიჭიერები, საინტერესო ადამიანები, რმლებსაც უნდოდათ პროტესტის გამოხატვა აი ასეთი სახით და ქვეყნის დატოვება, თუმცა არანაირად ჩვენი ოჯახი ამას არასოდეს არ ამართლებდა და ცოტა არ იყოს იდეალიზირებულად გვეჩვენება ეს ყველაფერი რაც ამ თემის ირგვლივ ხდებოდა ყოველთვის, მე ნამდვილად, არც მე და არც ჩემი ოჯახის წევრები ამას არასოდეს არ ვიზიარებდით