“Without understanding the past, in my opinion, there will be no future either. This was the past of our worst, totalitarian state. The Pantheon, the memorial cemetery will be there [on the territory of Batumi mass graves], or the museum—these will all be places where we will go, bring our children, and tell them that this was brought about by Stalinism. This is the state that was built with so much blood, misery, and the suffering of people—it is a symbol of Stalinism. This must not be repeated; we must know what a totalitarian state is. We need to understand what it means to have a leader who doesn't step down until he dies his biological death”.
“In the late 1920s, they had a huge Great Dane named Lord at home. One fine day, Lord was walking in front of their house on what is now Vazha-Pshavela Street, then Karl Marx Street. The city communal service assumed Lord was a stray dog and took him away. My grandmother, children, and the French governess immediately ran to the Batumi City Hall building and entered the office where Viktor was having a meeting. They shouted that "the Lord has been arrested." Imagine a city council meeting in late 1920s Soviet Georgia. All those present were terribly tense because they did not understand who the lord was that had been arrested. Everyone was very scared and tried to find out who the Lord was. Viktor calmed everyone down and explained that the 'imprisoned' lord was the dog, and finally, after the meeting, they went there and got the dog back”.
“Repressions in Adjara affected many people, not only the elite. The first operation was the Kulak operation, primarily targeting the Kulaks, the peasantry. The definition of a Kulak is a peasant who used hired labor on the farm, and there were very large farms in Adjara. I know of cases where, if they were not shot, people were punished by the confiscation of their property and exiled for ten years. I have two relatives whose ancestors were exiled, and none came back alive. So, many people were shot during the Kulak operation. Special attention was given to people who had close relatives abroad, in Turkey, and there was repression in this regard as well. The intelligentsia itself became a victim of repression... I think no one escaped this terror.”
თინათინ ჯაფარიძე დაიბადა თბილისში 1978 წელს. ის ისტორიკოსია, არქივებთან მუშაობის გამოცდილებით. ინტერვიუში თინათინი დიდი ბაბუის, ვიქტორ ჭედიას შესახებ გვიყვება, რომელიც რეპრესირებულია. თავად თინათინი ამ საკითხით ბავშვობაშივე დაინტერესდა, რადგან ბებიამისი, ვიქტორ ჭედიას ქალიშვილი, მამამისის ამბებს მუდმივად ჰყვებოდა.
აჭარაში რეპრესიები ძალიან ბევრ ადამიანს შეეხო. თინათინ ჯაფარიძის თქმით, მცდარია აზრი, რომ სამიზნე მხოლოდ ელიტა იყო - დიდ ტერორს არაერთი გლეხის სიცოცხლეც ემსხვერპლა. განსაკუთრებული ყურადღება ექცეოდა ადამიანის კონტაქტებს საზღვარგარეთ: ერთი სიტყვით, რეპრესიებს ვერც ერთი ფენა ვერ გადაურჩა.
თინათინ ჯაფარიძემ კვლევა 2000-იან წლებში დაიწყო, რასაც ინტერნეტის დამსახურებად თვლის. რეპრესირებულთა ციფრულ ბაზაში ბაბუამისის დოკუმენტების ხილვამ მოტივაცია მისცა, რომ ძიება გაეგრძელებინა. როცა 2019 წელს გაიგო, რომ ბათუმში დიდი ტერორის მასობრივი სამარხი იქნა აღმოჩენილი, გაუჩნდა იმედი, რომ დიდი ბაბუის სამარხსაც მიაგნებდა
თინათინის აზრით, წარსულის გააზრების გარეშე მომავალი უბრალოდ არ იქნება. საბჭოთა კავშირი საქართველოს უმძიმესი წარსულია და აუცილებელია არსებობდეს მემორიალური ადგილი, რომელზეც ადამიანები მივლენ და შეეძლებათ უთხრან მომავალ თაობას, თუ რა ტრაგედია მოიტანა სტალინიზმმა, თუ რა იყო კომუნიზმი, ტოტალიტარიზმი და რა ხდება ქვეყანაში, რომელშიც მცირე ჯგუფს უსასრულო ძალაუფლება აქვს.
